Zapraszam na zajęcia hipoterapii w Katowicach, są jeszcze wolne miejsca. Zajęcia odbywają się w każdy poniedziałek.
Zapraszam również na zajęcia w Ustroniu w pozostałe dni tygodnia.
Więcej informacji i zapisy na maila
Łaciate Ranczo
Witam wszystkich na moim blogu, gdzie króluje hipoterapia, cudowne dzieci, łaciate konie i inne stworzenia oraz wydarzenia.......
poniedziałek, 1 października 2012
Hipoterapia - dla kogo?
Miękkość sierści, szorstkość grzywy i ogona, sprzyjają stymulacji sfery czuciowej. Ruch konia, jego ciepło i spokój pomagają opanować niepożądane emocje i zachowania dziecka,
a wzmocnić i wspomagać emocje i zachowania pozytywne. Umożliwia również obcowanie
z przyrodą i przebywanie w zupełnie innym środowisku, przyswajanie nowych umiejętności ruchowych mogących podnieść wartość dziecka w oczach rówieśników, rodziców, opiekunów
a przede wszystkim w jego własnych.
W proponowanych zajęciach stosuje się różne sposoby pobudzenia „ dobrej” aktywności dzieci tak aby każde z nich miało możliwość samodzielnego zdobywania doświadczenia i nowych umiejętności. Uczą się tolerancji, opiekuńczości, wrażliwości w stosunku do zwierząt jak i do innych ludzi. Dzieci żywe uspokajają się i uczą koncentracji. U dzieci zamkniętych widać większe otwarcie na otaczający je świat. Ponadto u wszystkich kontakt z koniem podnosi poczucie własnej wartości oraz zdolności ruchowe.
Wskazania:
Zespoły neurologiczne
1. Mózgowe porażenie dziecięce, konieczna samodzielna kontrola głowy i czynna pozycja siedząca pacjenta.
2. Stany po urazach czaszkowo-mózgowych.
3. Minimalne uszkodzenia mózgu.
4. Choroby mięśni (przy sile mięśni ocenianej w skali Lovetta na min. 3 punkty), konieczna indywidualizacja intensywności i czasu zajęć.
5. Dzieci niedowidzące i niewidome.
6. Choroby i zaburzenia psychiczne.
Zespoły ortopedyczne
1. Wady postawy.
2. Skoliozy do 20° wg Coba z wyjątkiem progresujących skolioz idiopatycznych.
3. Stany po amputacji i wady rozwojowe kończyn.
Inne
1. Zespoły genetyczne, np. Zespół Down'a (z obowiązkowym zdjęciem rtg - bocznym i czynnościowym - odcinka szyjnego kręgosłupa).
2. Przepukliny oponowo-rdzeniowe, w zależności od wysokości uszkodzenia, obrazu klinicznego, współwystępowania wodogłowia.
3. Zespoły psychologiczne: zaburzenia emocjonalne, upośledzenia umysłowe, niedostosowanie społeczne.
4. Opóźnienie psychoruchowe o nieustalonej etiologii.
W proponowanych zajęciach stosuje się różne sposoby pobudzenia „ dobrej” aktywności dzieci tak aby każde z nich miało możliwość samodzielnego zdobywania doświadczenia i nowych umiejętności. Uczą się tolerancji, opiekuńczości, wrażliwości w stosunku do zwierząt jak i do innych ludzi. Dzieci żywe uspokajają się i uczą koncentracji. U dzieci zamkniętych widać większe otwarcie na otaczający je świat. Ponadto u wszystkich kontakt z koniem podnosi poczucie własnej wartości oraz zdolności ruchowe.
Wskazania:
Zespoły neurologiczne
1. Mózgowe porażenie dziecięce, konieczna samodzielna kontrola głowy i czynna pozycja siedząca pacjenta.
2. Stany po urazach czaszkowo-mózgowych.
3. Minimalne uszkodzenia mózgu.
4. Choroby mięśni (przy sile mięśni ocenianej w skali Lovetta na min. 3 punkty), konieczna indywidualizacja intensywności i czasu zajęć.
5. Dzieci niedowidzące i niewidome.
6. Choroby i zaburzenia psychiczne.
Zespoły ortopedyczne
1. Wady postawy.
2. Skoliozy do 20° wg Coba z wyjątkiem progresujących skolioz idiopatycznych.
3. Stany po amputacji i wady rozwojowe kończyn.
Inne
1. Zespoły genetyczne, np. Zespół Down'a (z obowiązkowym zdjęciem rtg - bocznym i czynnościowym - odcinka szyjnego kręgosłupa).
2. Przepukliny oponowo-rdzeniowe, w zależności od wysokości uszkodzenia, obrazu klinicznego, współwystępowania wodogłowia.
3. Zespoły psychologiczne: zaburzenia emocjonalne, upośledzenia umysłowe, niedostosowanie społeczne.
4. Opóźnienie psychoruchowe o nieustalonej etiologii.
piątek, 28 września 2012
Hipoterapia - co to jest?
Hipoterapia czyli terapia ruchem konia jest jednym z elementów rehabilitacji leczniczej, której celem jest przywrócenie osobom niepełnosprawnym sprawności fizycznej i psychicznej w możliwym do osiągnięcia zakresie: stymulacji czucia osi własnego ciała oraz przemieszczania ośrodka ciężkości, kodowania w mózgu prawidłowego wzorca ruchu miednicy podczas chodu, normalizacji napięcia mięśniowego, doskonalenie równowagi, koordynacji, orientacji w przestrzeni, poczucia rytmu, itp. Hipoterapia jest stosunkowo młodą metodą terapii będącą alternatywą dla klasycznej rehabilitacji ruchowej. Według Polskiego Towarzystwa Hipoterapeutycznego hipoterapią nazywamy "ogół zabiegów terapeutycznych, do których wykorzystuje się konia. Uniwersalność metody polega na jednoczesnym oddziaływaniu ruchowym, sensorycznym, psychicznym i społecznym". Różnorodność dysfunkcji i kategorii niepełnosprawności u pacjentów mogących korzystać z tej formy terapii stała się powodem, dla którego hipoterapia nie ma jednorodnej, stałej systematyki, lecz jej forma zmienia się w zależności od potrzeb pacjenta. Ogromnym atutem tej formy terapii jest cierpliwość konia-terapeuty i jego swoista wyrozumiałość. Dzieci niepełnosprawne dążą do kontaktu ze zwierzęciem, ponieważ cierpliwie znosi on wykonywane przy nim zabiegi oraz samą jazdę. Dlatego też bardzo istotny jest dobór odpowiedniego konia do hipoterapii. Nie mogą to być zwierzęta złośliwe, zestresowane czy nie chcące współpracować z jeźdźcem. Koń musi być łagodny, posłuszny, mieć odpowiednią budowę i wiek. Wykorzystanie konia do celów leczniczych zbliża pacjenta i konia. Daje ponadto efekt terapeutyczny, bo pacjent dzięki relacjom nawiązanym ze zwierzęciem poprawia swoja komunikację ze światem zewnętrznym. Jazda konna dla osób niepełnosprawnych jako forma sportu i rekreacji ma również aspekt terapeutyczny. Podczas jazdy konnej można także stymulować zmysły dotyku, słuchu, wzroku i węchu. Dzieje się to dzięki dotykowi końskiej sierści, rozmaitości wyczuwalnych kształtów, odgłosowi kroków, przyjaznemu parskaniu.
poniedziałek, 7 maja 2012
Subskrybuj:
Posty (Atom)