Miękkość sierści, szorstkość grzywy i ogona, sprzyjają stymulacji sfery czuciowej. Ruch konia, jego ciepło i spokój pomagają opanować niepożądane emocje i zachowania dziecka,
a wzmocnić i wspomagać emocje i zachowania pozytywne. Umożliwia również obcowanie
z przyrodą i przebywanie w zupełnie innym środowisku, przyswajanie nowych umiejętności ruchowych mogących podnieść wartość dziecka w oczach rówieśników, rodziców, opiekunów
a przede wszystkim w jego własnych.
W proponowanych zajęciach stosuje się różne sposoby pobudzenia „ dobrej” aktywności dzieci tak aby każde z nich miało możliwość samodzielnego zdobywania doświadczenia i nowych umiejętności. Uczą się tolerancji, opiekuńczości, wrażliwości w stosunku do zwierząt jak i do innych ludzi. Dzieci żywe uspokajają się i uczą koncentracji. U dzieci zamkniętych widać większe otwarcie na otaczający je świat. Ponadto u wszystkich kontakt z koniem podnosi poczucie własnej wartości oraz zdolności ruchowe.
Wskazania:
Zespoły neurologiczne
1. Mózgowe porażenie dziecięce, konieczna samodzielna kontrola głowy i czynna pozycja siedząca pacjenta.
2. Stany po urazach czaszkowo-mózgowych.
3. Minimalne uszkodzenia mózgu.
4. Choroby mięśni (przy sile mięśni ocenianej w skali Lovetta na min. 3 punkty), konieczna indywidualizacja intensywności i czasu zajęć.
5. Dzieci niedowidzące i niewidome.
6. Choroby i zaburzenia psychiczne.
Zespoły ortopedyczne
1. Wady postawy.
2. Skoliozy do 20° wg Coba z wyjątkiem progresujących skolioz idiopatycznych.
3. Stany po amputacji i wady rozwojowe kończyn.
Inne
1. Zespoły genetyczne, np. Zespół Down'a (z obowiązkowym zdjęciem rtg - bocznym i czynnościowym - odcinka szyjnego kręgosłupa).
2. Przepukliny oponowo-rdzeniowe, w zależności od wysokości uszkodzenia, obrazu klinicznego, współwystępowania wodogłowia.
3. Zespoły psychologiczne: zaburzenia emocjonalne, upośledzenia umysłowe, niedostosowanie społeczne.
4. Opóźnienie psychoruchowe o nieustalonej etiologii.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz